Gniewosz, inaczej miedzianka, to gatunek węża z rodziny połozowatych. Wpisany jest do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt pod kategorią VU (gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginięcie). W odróżnieniu od żmii zygzakowatej, z którą często jest mylony, jest niejadowity. Gatunki te łatwo można odróżnić po kształcie źrenicy – u gniewosza jest ona okrągła, a u żmii pionowa. Gniewosz dorasta do 80 cm długości. Jego grzbiet jest barwy szarej, brązowej lub miedzianej. W przeciwieństwie do żmii, u gniewosza nie występuje pojedyncza ciemna wstęga, tylko plamki. Na głowie i częściowo na karku znajduje się ciemna plama w kształcie podkowy, bądź trójkąta.

Gniewosz jest aktywny głównie w ciągu dnia. Jest to gatunek ciepłolubny, chętnie przebywa w nasłonecznionych miejscach o suchym, piaszczystym lub skalistym podłożu. Unika terenów lesistych, zacienionych i wilgotnych.

Wąż ten żywi się jaszczurkami, drobnymi gryzoniami, płazami i ptakami. Schwytawszy ofiarę, kilkakrotnie ściska ją w splotach ciała i połyka żywcem. U gniewoszy zdarzają się przypadki kanibalizmu.

Naturalnymi wrogami gniewosza są ptaki drapieżne, jeże, borsuki, łasice i koty. Największe zagrożenie dla przetrwania gatunku stanowi działalność człowieka: fragmentacja i zanikanie naturalnych siedlisk oraz zabijanie ze względu na podobieństwo do żmii zygzakowatej.

Pamiętajmy, gniewosz jak i inne gady objęte są ochroną prawną.