Mrówki żyją w lasach w dużych doskonale zorganizowanych koloniach mrowiskach. Nad podziemnym gniazdem budują rozległe kopce, najczęściej z drobnych gałązek, kawałków kory, igliwia oraz mchu. Złożony budulec umacniany jest śliną mrówek. Pod kopułą mrowiska istnieje szereg skomplikowanych przejść, labiryntów, komór, niekiedy schodzących głęboko pod ziemię. Społeczeństwo mrówek jest podzielone na trzy kasty: robotnic, samców i samic. Błoniaste skrzydła występują tylko u samców i płodnych samic. Robotnice, które wykonują wszystkie prace w mrowisku są bezskrzydłe. Założycielką rodu jest królowa. Mrowiska zakładane są w takich miejscach, w których docierają do ziemi promienie słoneczne. Panuje w nich stała temperatura utrzymywana przez mrówki. W lecie, przy dużym nasłonecznieniu, mrówki budują kanały wentylacyjne, a w razie chłodów zamykają je.

Mrówki odgrywają w lasach ogromną rolę w likwidowaniu larw różnych szkodliwych owadów np. gąsienic strzygonii choinówki czy barczatki sosnówki. Oprócz owadów i ich larw mrówki żywią się również spadzią (wydzieliną mszyc), sokiem roślinnym, a także grzybami. Zjadając fragmenty nasion przenoszą je w różne miejsca i przy okazji rozsiewają (np. fiołka leśnego), a więc wpływają na różnorodność gatunkową lasu. Mrówki ze względu na ważną rolę, jaką pełnią w ekosystemie leśnym zostały objęte ochroną, a niszczenie mrowisk jest zabronione. Obecnie najczęściej występujący gatunek w naszych lasach – mrówka rudnica (Formica rufa) – jest zagrożona wyginięciem na skutek skażenia środowiska.